نانو

نخستین بار از نانوفناوری در صنعت نساجی و پوشاک، در مرحله تکمیل منسوجات با استفاده از نانوذراتی موسوم به نانودانه ها (Nano beads) استفاده شد؛ که به اختصار به این فرایند نانوتکمیل(Nano finishing) اتلاق می شود. هدف از به کارگیری نانومواد در صنعت نساجی، موظف کردن منسوجات برای ایفای خصوصیات مختلف نظیر مقاومت در برابر پرتو، خصوصیات ضد میکروبی، خودتمیزشوندگی، کندسوزی، عطرآگینی و … است؛ که این فرایند در منسوجات مختلف اعم از الیاف طبیعی نظیر پنبه، پشم، ابریشم و الیاف بشرساخت نظیر پلی استر، نایلون و اکریلیک قابل انجام می باشد.

امروزه الکتروریسی به عنوان روشی برای تولید الیاف بسیار نازک شناخته می شود. پلیمرهای مصنوعی و طبیعی به صورت ساختارهای بی بافت یا باندل های (bundles) لیفی آرایش یافته با تخلخل و سطح مخصوص بالا تولید می شوند. در این مقاله مروری بر کاربردهای نانو الیاف الکتروریسی شده در پزشکی از جمله مهندسی بافت، سامانه های انتقال و رهایش دارو، پوشش های زخم، پروتزها و زیست حسگرها خواهیم داشت.

کارخانجات دسترنج رضابافت موفق شده است تا با استفاده از سیستم الکتروریسی خود اقدام به تولید نانوالیاف پلی استری با کاربردهای خاص نموده است که انجام پروژه های این چنینی به عنوان استراتژی بخش دانش محور این شرکت محسوب می شود.